Wetenschappelijke betekenis |
|
Serumproteïnen transporteren geneesmiddelen en metabolieten en staan in voor de osmotische druk in het plasma. Met uitzondering van de gammaglobulinen worden de plasmaproteïnen gesynthetiseerd in de lever.
Een van de belangrijkste serumproteïnen is albumine. De concentratie van totaal serumproteïnen wordt gebruikt ter evaluatie van de voedingsstatus.
Serumproteïnen zijn verhoogd bij dehydratatie, Waldenström’s macroglobulinemie, multiple myeloom, hyperglobulinemie,
granulomateuze ziektes en sommige tropische ziektes.
Soms is de proteïneconcentratie verhoogd bij collageenziektes, lupus erythematosus en andere chronische infecties.
Serumproteïnen zijn verlaagd bij zwangerschap, overvloedige toediening van intraveneuze vloeistoffen, cirrose of andere leverziektes, chronisch alcoholisme, hartfalen, nefrotisch syndroom, glomurelonefritis, neoplasie, enteropathie met proteïneverlies, malabsorptie en zware malnutritie.
|